Tuesday, June 30, 2009
നഷ്ടപ്പെട്ട കാലത്തിനോട് വിട ചോദിക്കുന്നു
ചങ്കിന് കുറുകേ വരഞ്ഞിട്ടിരിക്കുന്നു
ഒരുശിരന്‍ ലൈഫിന്റെ നഖക്ഷതങ്ങള്‍!
ക്യൂട്ടെക്സ് റിമൂവര്‍ കൊണ്ടാഞ്ഞ് തുടച്ചുനോക്കി
മായുന്നില്ല കഷ്ടം!
മായാത്ത വരകള്‍,
ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകള്‍,
നിലക്കാത്ത ചിരികള്‍, ആര്‍പ്പുവിളികള്‍,
ഞാനെന്ന അഴുക്കിനെ അലക്കിവെളുപ്പിച്ച
ആ പ്രണയകാലമേ
വിട തരിക.
ശാന്തമായ പകല്‍മുറികളുടെ തഴുതിട്ട-
ജനാലക്കല്‍ മുട്ടാതിരിക്കുക,
ചേര്‍ത്തടച്ച വാതില്‍പ്പാളികളില്‍
നിന്റെ കൈവളതട്ടിയുണര്‍ത്താതിരിക്കുക,
ഞാന്‍ ശാന്തമായി ജീവിച്ചുകൊള്ളട്ടെ!
തിരക്കെന്ന വാക്കെനിക്കൊരു-
കമ്പിളിപ്പുതപ്പ്,
അതിനടിയില്‍ മുഖം പൂഴ്തി,
“അനുവിപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്” എന്ന്
സൈഡില്‍ ഒരു ബോര്‍ഡ് വെച്ച്,
ഞാനും ജീവിച്ചുപോട്ടേ,
നിന്‍പദവിന്യാസം പതുക്കെയാക്കൂ,
കൊലുസുകിലുക്കിയെന്നെ ഉണര്‍ത്താതിരിക്കുക
വെറുതേ വിടുക.
ഇന്നലെ നീതന്ന പന്ത്രണ്ട് വിരലുകള്‍
ഒരു കറുത്ത-തുണിയില്‍ പൊതിഞ്ഞ് തിരികെത്തരാം,
ഒന്നുച്ചുറങ്ങിയ പായ മടക്കി,
അതിന്റെ പകിടിയും തരാം,
ചുണ്ടുകള്‍ പതിഞ്ഞ വെള്ളിക്കോപ്പ
നിനക്ക് തിരിച്ചെടുക്കാം,
പക്ഷേ ഒരു കണ്ടീഷന്‍,
എന്നെന്നേക്കുമായി വിട തരിക,
ശാന്തമായ പകല്‍മുറികളുടെ തഴുതിട്ട-
ജനാലക്കല്‍ മുട്ടാതിരിക്കുക,
ചേര്‍ത്തടച്ച വാതില്‍പ്പാളികളില്‍
നിന്റെ കൈവളതട്ടിയുണര്‍ത്താതിരിക്കുക,
ഞാന്‍ ശാന്തമായി ജീവിച്ചുകൊള്ളട്ടെ!
ഒരുശിരന്‍ ലൈഫിന്റെ നഖക്ഷതങ്ങള്‍!
ക്യൂട്ടെക്സ് റിമൂവര്‍ കൊണ്ടാഞ്ഞ് തുടച്ചുനോക്കി
മായുന്നില്ല കഷ്ടം!
മായാത്ത വരകള്‍,
ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകള്‍,
നിലക്കാത്ത ചിരികള്‍, ആര്‍പ്പുവിളികള്‍,
ഞാനെന്ന അഴുക്കിനെ അലക്കിവെളുപ്പിച്ച
ആ പ്രണയകാലമേ
വിട തരിക.
ശാന്തമായ പകല്‍മുറികളുടെ തഴുതിട്ട-
ജനാലക്കല്‍ മുട്ടാതിരിക്കുക,
ചേര്‍ത്തടച്ച വാതില്‍പ്പാളികളില്‍
നിന്റെ കൈവളതട്ടിയുണര്‍ത്താതിരിക്കുക,
ഞാന്‍ ശാന്തമായി ജീവിച്ചുകൊള്ളട്ടെ!
തിരക്കെന്ന വാക്കെനിക്കൊരു-
കമ്പിളിപ്പുതപ്പ്,
അതിനടിയില്‍ മുഖം പൂഴ്തി,
“അനുവിപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്” എന്ന്
സൈഡില്‍ ഒരു ബോര്‍ഡ് വെച്ച്,
ഞാനും ജീവിച്ചുപോട്ടേ,
നിന്‍പദവിന്യാസം പതുക്കെയാക്കൂ,
കൊലുസുകിലുക്കിയെന്നെ ഉണര്‍ത്താതിരിക്കുക
വെറുതേ വിടുക.
ഇന്നലെ നീതന്ന പന്ത്രണ്ട് വിരലുകള്‍
ഒരു കറുത്ത-തുണിയില്‍ പൊതിഞ്ഞ് തിരികെത്തരാം,
ഒന്നുച്ചുറങ്ങിയ പായ മടക്കി,
അതിന്റെ പകിടിയും തരാം,
ചുണ്ടുകള്‍ പതിഞ്ഞ വെള്ളിക്കോപ്പ
നിനക്ക് തിരിച്ചെടുക്കാം,
പക്ഷേ ഒരു കണ്ടീഷന്‍,
എന്നെന്നേക്കുമായി വിട തരിക,
ശാന്തമായ പകല്‍മുറികളുടെ തഴുതിട്ട-
ജനാലക്കല്‍ മുട്ടാതിരിക്കുക,
ചേര്‍ത്തടച്ച വാതില്‍പ്പാളികളില്‍
നിന്റെ കൈവളതട്ടിയുണര്‍ത്താതിരിക്കുക,
ഞാന്‍ ശാന്തമായി ജീവിച്ചുകൊള്ളട്ടെ!
പുനര്‍ജന്മം
പറ്റുമെങ്കില്‍ ഒന്നുകൂടി പുനര്‍ജനിക്കണം. പിന്നിലേക്ക് പുനര്‍ജനിക്കാനാവുമോ എന്ന് അറിയണം. ആണെങ്കില്‍ ദൈവത്തിനാണെ, ഞാന്‍ ദാണ്ടേ, അന്ന് രാവിലത്തെ ജനനം ജനിക്കും.ഏത് രാവിലത്തേന്ന് അറിയാമോ? ഹക്കാമാക്ക ഉണ്ടാക്കിയ ആ ദിവസം രാവിലെ, ഒരു പത്ത് പത്തരക്ക് ജനിക്കണം. അല്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട, അതിന്റെ തലേന്ന് നടന്ന ആ റിഹേര്‍സല്‍ ഉണ്ടല്ലോ, ആ അന്ന് മതി.
അതൊരു ദിവസമായിരുന്നു. കസറി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍, തള്ളേ, എങ്ങിനെ പറഞ്ഞ് മനസ്സില്ലാക്കും? അത് പറഞ്ഞാല്‍ ഒന്നും തീരില്ല. അനുഭവിച്ചറിയണം. ചുമ്മാ അനുഭവിച്ചാപ്പോരാ, ഞങ്ങടെ കൂടെക്കിടന്ന് അങ്ങ് അങ്ങ് മെഴുകണം. അങ്ങ് അര്‍മാദിക്കണം. എന്നാലേ അറിയാന്‍ പറ്റുള്ളു, ഞങ്ങളോക്കെ എന്നാ മൈരാരുന്നു എന്നു.ഒരു തെറി എഴിതിയെന്ന് വെച്ച് ആരും രോഷം കത്തിക്കണ്ട, അത് ഇപ്പൊ, അങ്ങ്നിനെ മാത്രമേ പറയാന്‍ പറ്റൂ.
സീന്‍ -1
ഇത്തിയുടെ വീടിന്റെ ഹാള്‍. (അല്ലേ?)
അടിക്കളയിലുള്ള സകല സാമഗ്രികളും റെഡി. കുട്ട, വട്ടി, തവി, സ്പൂണ്‍, മൊന്ത, ചരുവം വലുത്, ചരുവം ചെറുത്, പുട്ടൂറ്റി, ചിരവ, കടിംഗ് ബോര്‍ഡ്, മുരിങ്ങക്ക, അയ്യോ മറന്നു, തൂത്തുവാരി, എല്ലാ ഐറ്റങ്ങളും നിരന്നു.
കാര്യമെന്താണ്, ഞങ്ങള്‍ കഞ്ഞീം കറീം കളിക്കാന്‍ വന്നതല്ല, ഹക്കാമാക്കാ, അതേന്ന്, ഹക്കാമാക്ക. അതെന്താണ് എന്നു ചോദിക്കക്കല്ലേ, അതാണ് ഹക്കാമാക്കാ കിച്ചണ്‍ ഓര്‍ക്കസ്ട്ര. ശ്ശെടാ ഞങ്ങടെ ഒരു കാര്യമേ!
സ്റ്റേജില്‍ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാം സെറ്റ് ചെയ്യുകയാണ്.
നാളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഓണപ്പരിപാടിയാണ്. സ്ഥലം അള്ളാച്ചിയുടെ ഹോസ്പിറ്റല്‍ കെട്ടിടം, രായന്‍ ഡോക്ടറിന്റെ ആശൂത്രി, ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റല്‍- എങ്ങിനെ വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചുകൊള്ളു, അതൊന്നും ഞങ്ങളെ ബാധിക്കൂല്ല.
ഞങ്ങളൊരിത്തിരി അത്തപ്പൂവിടുമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആലപ്പുഴക്ക് പോയവരും ഞങ്ങടെ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടേ. ഞങ്ങക്ക് അതൊക്കെ മത്തായി പറഞ്ഞപോലെയാണ്.
അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ ഇത്തീടെ വീട്ടില്‍ സെറ്റിട്ടു. ഒരു ഗാനമേളക്കുള്ള സെറ്റപ്പാണ്. ഹക്കാമാക്കാ!
പാട്ട്: പ്രായം നമ്മില്‍ മോഹം നല്‍കി, പ്രേമം നെഞ്ചില്‍ രാഗം നല്‍കി.
പാടുന്നവര്‍: അനു (ഗായകന്‍) സുമി (ഗായിക)
കേമറ: പുട്ടുറ്റി - ബിബി
ലൈറ്റ്: തൂത്തുവാരി - ഫെബി.
ജാസ്: മുരിങ്ങക്ക - ബാബു
തബല: ഇത്തീടെ ചരുവം ചെറുത് - ഷാലി
റിഹേര്‍സല്‍ തുടങ്ങി, പാട്ട് ഓണാക്കുന്നു, ഞാനും സുമിയും പാടിത്തുടങ്ങുന്നു, കേമറയുമായി ബിബിയും ഫെബിയും വരുന്നു, ബാബു മുരിങ്ങക്കാ-ജാസ് തകര്‍ക്കുന്നു, ഷാലി ചരുവം തബലയാക്കുന്നു - സംഗതി ഉഷാര്‍!
സീന്‍ -2
അടുത്ത ഗാനം. ചിത്രം: ഖുഷി. പാട്ട്: മേഖം കറുക്കുത്, മിന്നല്‍ സിരിക്കുത്...
ഞാനും പൊന്നും ചേര്‍ന്ന് ആലപിക്കും. പക്ഷേ ഒരു പ്രശ്നം?
പാട്ട് തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു വലിയ കല്ല് വെള്ളത്തിലേക്കിടുന്ന ശബ്ദമുണ്ട്, അതിനെന്ത് ചെയ്യും?
ഞങ്ങളെല്ലാവരും തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചു. ഒരു ഐഡിയയും കിട്ടുന്നില്ല.
ആ ശബ്ദം കറക്ടായിട്ട് കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ ഹക്കാമാക്ക ശരിയാവില്ല.
അപ്പൊഴാണ് ബിബിയെക്കണ്ടത്. കല്ലിന്റെ അത്രയും കനം വരില്ലെങ്കിലും ഇതു പോതും. ഈ ഐഡിയ കൊണ്ടുവന്നവരെ നമിച്ചേ! അങ്ങിനെ ബിബിയെ പൊക്കിയെടുത്ത് വെള്ളത്തില്‍ ഇടുന്നു, മാച്ചാവുന്നു, പാട്ട് റിഹേര്‍സ് ചെയ്യുന്നു - സംഗതി ഉഷാര്‍.
ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ട് ഒരു റിഹേര്‍സല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇതുവരെ നടത്തിയിട്ടില്ല.
അതിന്റെ ഫലവും കണ്ടു.
എന്നും മനസില്‍ തങ്ങി നിന്‍ല്‍കുന്ന ഒരു പരിപാടി ആയി ഹക്കാമാക്കാ!
എനിക്ക് അന്ന് ജനിക്കണം.
രാവിലെ പല്ല് തേക്കാഞ്ഞ,
തിരുവല്ലക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഷാലിയെക്കോണ്ട് ആട്ടോറിക്ഷക്ക് പൈസകൊടുപ്പിക്കുന്ന,
ബാ‍ബുവിന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും കടം മേടിക്കുന്ന,
കേള്‍ക്കാന്‍ siblings ഉണ്ടെങ്കില്‍ എന്ത് പോട്ടത്തരവും തമാശയാക്കിയ
“ചിരിച്ചോണ്ട് വാ നര്‍സേ“ എന്ന് പാടിയ
ജലീല് ഭായിക്ക് ജെറി എന്ന പേരിട്ട
ആ അനുവായി ജനിക്കണം.
അതൊരു ദിവസമായിരുന്നു. കസറി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍, തള്ളേ, എങ്ങിനെ പറഞ്ഞ് മനസ്സില്ലാക്കും? അത് പറഞ്ഞാല്‍ ഒന്നും തീരില്ല. അനുഭവിച്ചറിയണം. ചുമ്മാ അനുഭവിച്ചാപ്പോരാ, ഞങ്ങടെ കൂടെക്കിടന്ന് അങ്ങ് അങ്ങ് മെഴുകണം. അങ്ങ് അര്‍മാദിക്കണം. എന്നാലേ അറിയാന്‍ പറ്റുള്ളു, ഞങ്ങളോക്കെ എന്നാ മൈരാരുന്നു എന്നു.ഒരു തെറി എഴിതിയെന്ന് വെച്ച് ആരും രോഷം കത്തിക്കണ്ട, അത് ഇപ്പൊ, അങ്ങ്നിനെ മാത്രമേ പറയാന്‍ പറ്റൂ.
സീന്‍ -1
ഇത്തിയുടെ വീടിന്റെ ഹാള്‍. (അല്ലേ?)
അടിക്കളയിലുള്ള സകല സാമഗ്രികളും റെഡി. കുട്ട, വട്ടി, തവി, സ്പൂണ്‍, മൊന്ത, ചരുവം വലുത്, ചരുവം ചെറുത്, പുട്ടൂറ്റി, ചിരവ, കടിംഗ് ബോര്‍ഡ്, മുരിങ്ങക്ക, അയ്യോ മറന്നു, തൂത്തുവാരി, എല്ലാ ഐറ്റങ്ങളും നിരന്നു.
കാര്യമെന്താണ്, ഞങ്ങള്‍ കഞ്ഞീം കറീം കളിക്കാന്‍ വന്നതല്ല, ഹക്കാമാക്കാ, അതേന്ന്, ഹക്കാമാക്ക. അതെന്താണ് എന്നു ചോദിക്കക്കല്ലേ, അതാണ് ഹക്കാമാക്കാ കിച്ചണ്‍ ഓര്‍ക്കസ്ട്ര. ശ്ശെടാ ഞങ്ങടെ ഒരു കാര്യമേ!
സ്റ്റേജില്‍ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാം സെറ്റ് ചെയ്യുകയാണ്.
നാളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഓണപ്പരിപാടിയാണ്. സ്ഥലം അള്ളാച്ചിയുടെ ഹോസ്പിറ്റല്‍ കെട്ടിടം, രായന്‍ ഡോക്ടറിന്റെ ആശൂത്രി, ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റല്‍- എങ്ങിനെ വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചുകൊള്ളു, അതൊന്നും ഞങ്ങളെ ബാധിക്കൂല്ല.
ഞങ്ങളൊരിത്തിരി അത്തപ്പൂവിടുമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആലപ്പുഴക്ക് പോയവരും ഞങ്ങടെ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടേ. ഞങ്ങക്ക് അതൊക്കെ മത്തായി പറഞ്ഞപോലെയാണ്.
അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ ഇത്തീടെ വീട്ടില്‍ സെറ്റിട്ടു. ഒരു ഗാനമേളക്കുള്ള സെറ്റപ്പാണ്. ഹക്കാമാക്കാ!
പാട്ട്: പ്രായം നമ്മില്‍ മോഹം നല്‍കി, പ്രേമം നെഞ്ചില്‍ രാഗം നല്‍കി.
പാടുന്നവര്‍: അനു (ഗായകന്‍) സുമി (ഗായിക)
കേമറ: പുട്ടുറ്റി - ബിബി
ലൈറ്റ്: തൂത്തുവാരി - ഫെബി.
ജാസ്: മുരിങ്ങക്ക - ബാബു
തബല: ഇത്തീടെ ചരുവം ചെറുത് - ഷാലി
റിഹേര്‍സല്‍ തുടങ്ങി, പാട്ട് ഓണാക്കുന്നു, ഞാനും സുമിയും പാടിത്തുടങ്ങുന്നു, കേമറയുമായി ബിബിയും ഫെബിയും വരുന്നു, ബാബു മുരിങ്ങക്കാ-ജാസ് തകര്‍ക്കുന്നു, ഷാലി ചരുവം തബലയാക്കുന്നു - സംഗതി ഉഷാര്‍!
സീന്‍ -2
അടുത്ത ഗാനം. ചിത്രം: ഖുഷി. പാട്ട്: മേഖം കറുക്കുത്, മിന്നല്‍ സിരിക്കുത്...
ഞാനും പൊന്നും ചേര്‍ന്ന് ആലപിക്കും. പക്ഷേ ഒരു പ്രശ്നം?
പാട്ട് തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു വലിയ കല്ല് വെള്ളത്തിലേക്കിടുന്ന ശബ്ദമുണ്ട്, അതിനെന്ത് ചെയ്യും?
ഞങ്ങളെല്ലാവരും തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചു. ഒരു ഐഡിയയും കിട്ടുന്നില്ല.
ആ ശബ്ദം കറക്ടായിട്ട് കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ ഹക്കാമാക്ക ശരിയാവില്ല.
അപ്പൊഴാണ് ബിബിയെക്കണ്ടത്. കല്ലിന്റെ അത്രയും കനം വരില്ലെങ്കിലും ഇതു പോതും. ഈ ഐഡിയ കൊണ്ടുവന്നവരെ നമിച്ചേ! അങ്ങിനെ ബിബിയെ പൊക്കിയെടുത്ത് വെള്ളത്തില്‍ ഇടുന്നു, മാച്ചാവുന്നു, പാട്ട് റിഹേര്‍സ് ചെയ്യുന്നു - സംഗതി ഉഷാര്‍.
ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ട് ഒരു റിഹേര്‍സല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇതുവരെ നടത്തിയിട്ടില്ല.
അതിന്റെ ഫലവും കണ്ടു.
എന്നും മനസില്‍ തങ്ങി നിന്‍ല്‍കുന്ന ഒരു പരിപാടി ആയി ഹക്കാമാക്കാ!
എനിക്ക് അന്ന് ജനിക്കണം.
രാവിലെ പല്ല് തേക്കാഞ്ഞ,
തിരുവല്ലക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഷാലിയെക്കോണ്ട് ആട്ടോറിക്ഷക്ക് പൈസകൊടുപ്പിക്കുന്ന,
ബാ‍ബുവിന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും കടം മേടിക്കുന്ന,
കേള്‍ക്കാന്‍ siblings ഉണ്ടെങ്കില്‍ എന്ത് പോട്ടത്തരവും തമാശയാക്കിയ
“ചിരിച്ചോണ്ട് വാ നര്‍സേ“ എന്ന് പാടിയ
ജലീല് ഭായിക്ക് ജെറി എന്ന പേരിട്ട
ആ അനുവായി ജനിക്കണം.
Monday, June 29, 2009
ayyo patho???
This is one of the most famous and eternal masterpiece-question invented by Siblings during their happy era. Copyright issues still exit, but Siblings unanomously give its credit to none other than Poster Ponnu (PP). If you happen to find yourself lonely, stranded,looking for someone for help, use this code - "Ayyo Patho??? ". If you get a similar reply, make sure that another Sibling is somewhere near. Only a Sibling in this world can reply for this code.
"Tappeeing" was another Siblings Sound. Sound of what ???? hahaha ...Tappeeing is a creative piece of music that is un-intentionally generated when any elastic material (ask any Siblings for examples) touches a female skin. Sheriyalle? Oru kaaryam define cheyyan pedunna paaade?
"Tappeeing" was another Siblings Sound. Sound of what ???? hahaha ...Tappeeing is a creative piece of music that is un-intentionally generated when any elastic material (ask any Siblings for examples) touches a female skin. Sheriyalle? Oru kaaryam define cheyyan pedunna paaade?
Sunday, June 14, 2009
Enikku Maathram PooPlate!
I narrated "Siblings" story to one of my graphics friend and he expressed his desire to contribute something valuable. I described our "Enikku Maathram Poo Plate" petal of Siblings flower and he created this for me. Thanks Baptista Decosta for sparing your valuable time for creating such an image. Thank you very much. 
(Baps is a very famous free lance designer in Abu Dhabi working closely with Brand Abu Dhabi and other prestigous institutions.)
(Baps is a very famous free lance designer in Abu Dhabi working closely with Brand Abu Dhabi and other prestigous institutions.)This happened in Italia restaurant Thiruvalla (now Italia is replaced by Aryaas). It was evening and as usual we all were togther, ....there was one more person...Sabu Annan Alias Kuku with us. We grabbed the table and the poor waiter was arranging the plates and suddenly came out Shally's creativity. She started singing...."Enikku Mathram Poo
Plate...Enikku Mathram Poo Plate.." because only she got a decorated plate, a plate with flowers spread out. Everybody was enjoying the rhythm of shally's Enikku Mathram Poo Plate ( Only I got a Flower Plate) except Sabu Annan, seeing Siblings-on-action for the very first time. Basically Sabu Annan is 10-15 Seconds Late (more clarification required from Shaidamma, Sabu Annan's Wife). It took 10 -15 minutes for Sabu Annan to understand whats happening around. Gradually Sabu Annan returned to normal mode. All other siblings started eating and we were about to leave. I saw Sabu Annan standing near the reception alone and humming " enikku mathram poo plate...". He was very happy and little bit confused. He asked me ..."Kollaamalle..?".
In memory's telephoto lens, far objects are magnified. -John Updike
Wednesday, June 10, 2009
നമുക്കൊന്നിച്ചാകാശത്തോണി നീന്താം...(Namukkonnichaakasha thoni neenthaam...)
Those days we all used to sing this song from "In Harihar Nagar". Namukkonnichaakasha thoni neenthaam... . In fact we were rowing the same boat, the boat of love, sharing and togetherness. Incidents were reeved like beads to a string, one after the other. No occasion can be termed "unforgettable" because all of them were unique, particular, perculiar and colorful. Once we travelled there, once that place, oh ! that day, oh that night, previous day of his wedding, once after the wedding party...millions of occassions blossom!
There was something called "Perunnal Friend" and we all gathered together at Ummi's house. Ummi's house was OUR place during Siblings Era. (Our memories still reside over that old house of Ummi's). We need to select our Perunal Friend and this was done by a raffle. We write our names on small chits and each Sibling gets his or her Perunal (Eid) friend, and this is a big secret. I will never know my friend until on Eid Day evening, all of them disclose their friend-names and exchange their gifts. We used to get few days in between the selection and gift-giving and those days were really wonderful. We write anonymous letters to our friend and we will get funny, secret letters in return. The postbox kept on Shally's house gate was our common letter repository. Those times, Surami used to open letter boxes and sometimes collect bunch of small and big papers for each subling. Most of the letters are funny with creativity at its peak. But we never knew we were that creative. In reality,we were becoming too close and informal.
I still remember a letter that read:
Choot Bole Kawwa Katte
Ponnu Katte Kakka Theettam!
OMG, that was the time we all laughed with nothing at heart, freely like a bird. That was enough for a laugh those times. Or, no solid, logical reasons existed for a laugh. Someone may find us foolish, but to be frank, we dont care about any one. Seriously, we dont care! We never!
For sure , those who ciriticize(d) us, did that for two reasons:
1. They never got any oppertunity to enjoy like Siblings in their life time.
2. They are Jealous.
But Siblings laughed, enjoyed, danced and jumped and reached the top of the hill and screamed
" We are on top of the world".
We were on top of our lovely world when we were together either at Melting Point, Adens, Driving together for a night-thattu-dosha, sharing the back seat of a bus going to somewhere, calling sumi by intruding Varkala Atha's telephone line, etc etc.
As we were going like that, a beautiful flower fell from a tree top upon One of the Siblings. He took it up and found that the flower represents a secret message. He passed the flower to a fellow Sibling and later found it sticking to her hair, intentionally kept. A gentle passerby guy noticed a beautiful girl with flower on hair and asked for her hand. It was going to rain and she was badly in need of a cover. The gentle guy offered her cover and shelter. She found her with the guy who offered help. She looked at him with respect and started enjoying his company. He made her a hot cup of coffee and offered her the best sleep in her life. When she woke up, she realized that she got transformed to a different being, still human (not like Gregor Samsa in Metamorphosis) lovable and kind. She liked the way she became. It was too late for her to think about other Siblings.
Memory is a child walking along a seashore. You never can tell what small pebble it will pick up and store away among its treasured things,Pierce Harris, Atlanta Journal
There was something called "Perunnal Friend" and we all gathered together at Ummi's house. Ummi's house was OUR place during Siblings Era. (Our memories still reside over that old house of Ummi's). We need to select our Perunal Friend and this was done by a raffle. We write our names on small chits and each Sibling gets his or her Perunal (Eid) friend, and this is a big secret. I will never know my friend until on Eid Day evening, all of them disclose their friend-names and exchange their gifts. We used to get few days in between the selection and gift-giving and those days were really wonderful. We write anonymous letters to our friend and we will get funny, secret letters in return. The postbox kept on Shally's house gate was our common letter repository. Those times, Surami used to open letter boxes and sometimes collect bunch of small and big papers for each subling. Most of the letters are funny with creativity at its peak. But we never knew we were that creative. In reality,we were becoming too close and informal.
I still remember a letter that read:
Choot Bole Kawwa Katte
Ponnu Katte Kakka Theettam!
OMG, that was the time we all laughed with nothing at heart, freely like a bird. That was enough for a laugh those times. Or, no solid, logical reasons existed for a laugh. Someone may find us foolish, but to be frank, we dont care about any one. Seriously, we dont care! We never!
For sure , those who ciriticize(d) us, did that for two reasons:
1. They never got any oppertunity to enjoy like Siblings in their life time.
2. They are Jealous.
But Siblings laughed, enjoyed, danced and jumped and reached the top of the hill and screamed
" We are on top of the world".
We were on top of our lovely world when we were together either at Melting Point, Adens, Driving together for a night-thattu-dosha, sharing the back seat of a bus going to somewhere, calling sumi by intruding Varkala Atha's telephone line, etc etc.
As we were going like that, a beautiful flower fell from a tree top upon One of the Siblings. He took it up and found that the flower represents a secret message. He passed the flower to a fellow Sibling and later found it sticking to her hair, intentionally kept. A gentle passerby guy noticed a beautiful girl with flower on hair and asked for her hand. It was going to rain and she was badly in need of a cover. The gentle guy offered her cover and shelter. She found her with the guy who offered help. She looked at him with respect and started enjoying his company. He made her a hot cup of coffee and offered her the best sleep in her life. When she woke up, she realized that she got transformed to a different being, still human (not like Gregor Samsa in Metamorphosis) lovable and kind. She liked the way she became. It was too late for her to think about other Siblings.
Memory is a child walking along a seashore. You never can tell what small pebble it will pick up and store away among its treasured things,Pierce Harris, Atlanta Journal
Tuesday, June 9, 2009
Forming...
I dont remember the exact date or year of Siblings formation. It was for an Eid during the middle of 90s, we all gathered together and casually formed a group called Siblings. Hashim Mohammed (Babu), Shenin Hassan (Annu), Shaly Hanif (Shally), Sumitha Nazar (Sumi), Sunitha Nazar (Ponnu), Febin Sheraf (Febbie) and Mosmie Sainudeen (Mochy) were the group members. We are all close relatives and we were siblings, not any sort of cousins or brothers or sisters like what normally is. We all belonged to the same family in one or the other way. It was more than a teenage freak out group. We were all studying - at colleges and schools..., praying for the school time to get over and leap to our rendezvous. This was one the reason, we got short of school friends or other social companies. We always wished to be inside the mesmorized, dynamic world of Siblings. We used to celebrate everything, from Onam, Christmas, Eid, Diwali, Birthdays to the death or birth of a crow or cow within known circles. We created a seperate world walking along the same road, despite different individual ideologies or beliefs. But we were never too formal..., we fought, argued, splitted for no reasons - not lasting for an hour or two. We were formidable.Time! It was a natural evolution and we were in a dream, intentionally trapped without knowing what we are doing.Never knew we were flowing like a river... We never talked about a day when we may seperate.That was not our mistake, we never thought about that!
Those day were filled with sunlight coloured with dark yellow. Mysteriously, days became longer whenever we wished for and same happened with nights. It was like moments were created by the universe just for Siblings to join hands together. It was peculiar that those days we slept with abundant energy and hope and ...we were almost sure that we will be alive for the next day. It was raining heavily those days and each drop whispered to the other something about us. Angels might have looked down upon with envy and one of the disguised Angel dropped her lasso upon us for obvious reasons. We were getting seperated!...
Sometimes Gods might be angry for some reasons we do not know!
Relationships under careful study had proved nothing. Big statement, isnt it? Seriosuly, nobody can study a relationship, whether it is Froyd or Plato! Especially with siblings no doctor will be educated enough to take the scissors for the purpose of postmortem. I told you before, we were The formidable Siblings.
"And ever has it been known that love knows not its own depth until the hour of separation. " - Khaleel Gibran
Those day were filled with sunlight coloured with dark yellow. Mysteriously, days became longer whenever we wished for and same happened with nights. It was like moments were created by the universe just for Siblings to join hands together. It was peculiar that those days we slept with abundant energy and hope and ...we were almost sure that we will be alive for the next day. It was raining heavily those days and each drop whispered to the other something about us. Angels might have looked down upon with envy and one of the disguised Angel dropped her lasso upon us for obvious reasons. We were getting seperated!...
Sometimes Gods might be angry for some reasons we do not know!
Relationships under careful study had proved nothing. Big statement, isnt it? Seriosuly, nobody can study a relationship, whether it is Froyd or Plato! Especially with siblings no doctor will be educated enough to take the scissors for the purpose of postmortem. I told you before, we were The formidable Siblings.
"And ever has it been known that love knows not its own depth until the hour of separation. " - Khaleel Gibran
Subscribe to:
Posts (Atom)
